گل نازم

بارانکم رویای خیسم تو مرا میان التهاب این شهر تنها خواهی گذاشت؟

برمن ترحم نخواهی کرد؟

آیا سقف خانه دلم جای قشنگی برای بودنت نیست؟

بارانکم تو بونه ی من برای نفس دوباره نخواهی شد؟

تو نخواهی آمد؟

عشق شبنمی من تورا از کجا بجویم؟

بگو کدامین بیابان خاردار را پا برهنه دنبال تو بگردم؟

بگو بارانکم اگر بالاتر از ابرهایی تا بمیرم وبیایم ببینی مادرانه آمدم کنارت

تو که نیایی سکوت شهر دیوانه ام خواهد کرد

تو که نیایی نگاه آدم نماها کورم خواهد کرد

گور حرف مردم را سالها پیش کندم

من تورا برای خودم برای بودنت برای آمدنت میخواهم گل نازم

فدای ریز ریز آمدنت...

چیک چیک صدای قدمهایت را حسرت نکن در دلم

ببار نازکم برای یک عمرم برای تمام غمهایم برای تمام رنج هایم که میدانی ببار

گل نازم...